Za pomoc¹ elementu TITLE dokumentowi zostaje przyporz¹dkowana jednoznaczna nazwa. W wiêkszoœci browserów tytu³ wyœwietlany jest w nag³ówku okna po nazwie danej przegl¹darki. Poza tym tytu³ mo¿e s³u¿yæ jako klucz dla programów umo¿liwiaj¹cych wyszukiwanie informacji w sieci (patrz rozdzia³ "Us³ugi wyszukiwania w WWW"). Najlepiej stosowaæ tytu³y krótkie, lecz „treœciwe". Nie jest dopuszczalne umieszczanie w sekcji tytu³u innych elementów jêzyka. Etykieta TITLE jest bezparametrowa.
Przyk³ad:
<title> Tytu³ dokumentu </title>
Ten element oraz kilka nastêpnych maj¹ mniejsze znaczenie dla pocz¹tkuj¹cych twórców stron WWW. S³u¿¹ one przede wszystkim do sterowania procesami przekazywania wiadomoœci pomiêdzy poszczególnymi serwerami oraz klientami.
Ogranicznik <BASE> okreœla bazê, w której sk³adowany jest dany dokument wraz z uzupe³niaj¹cymi go innymi stronami. Umo¿liwia to stosowanie tzw. adresów wzglêdnych (na przyk³ad przy wskazaniach na inne strony lub obrazki).
Gdy przyk³adowo w adresie bazowym zosta³a podana nazwa komputera xy, znajduj¹cego siê w domenie a.b.c, a jako katalog zosta³ wybrany /WWW, komenda znajduj¹ca siê w jedym z plików tego katalogu, s³u¿¹ca do wyœwietlania obrazka bêdzie odwo³ywaæ siê do rzeczywistego adresu o ostatecznej postaci: http://xy,a.b.c/WWW/images/logo.gif. Inaczej mówi¹c, zdefiniowana bêdzie wzglêdna œcie¿ka dostêpu. Jako domyœlny adres bazowy, gdy ten nie zostanie podany, przyjmuje siê zawsze katalog, w którym znajduje siê aktywny dokument.
Przyk³ad:
<base href=http://xy.a.b.c/WWW>
W tym momencie wszystkie inne dokumenty bêd¹ siê relatywnie odwo³ywa³y do tego adresu. S³owo kluczowe HREF jest tzw. atrybutem elementu <BASE>.
<BASE> mo¿e byæ równie¿ u¿ywany z atrybutem TARGET, okreœlaj¹cym nazwê bazowego okna, które bêdzie przypisane do wszystkich elementów,
znajduj¹cych siê w dokumencie. Atrybut ten zostanie szerzej opisany w ustêpie o implementacji ram w dokumentach. Przyk³ad:
<BASE TARGET="okno_domyœlne">
MetaElement <META> s³u¿y do do³¹czania do dokumentu dodatkowych treœci, tzw. metainformacji. Informacje te s¹ wykorzystywane przez przegl¹darki oraz serwery do rozpoznawania, indeksowania oraz katalogowania dokumentów.
Atrybuty elementu <META>:
Przyk³ad:
<meta http-equiv="Expires" content="Tue Mar 28 17:31:56 MET DST 1995">
Gdy elementowi <META> zostanie przydzielony atrybut HTTP-EQUIV, wówczas serwer WWW generuje nag³ówek zwrotny. Umieszczona jest w nim treœæ metainformacji, która s³u¿y zwykle do podkreœlania specyficznych w³aœciwoœci danego dokumentu. W naszym przyk³adzie do nag³ówka zwrotnego zosta³a przypisana zmienna Expires. Okreœla ona datê oraz czas, w którym dokument straci aktualnoœæ. Mo¿e to s³u¿yæ na przyk³ad serwerom Proxy do lepszego zarz¹dzania dokumentami. Innymi popularnymi zmiennymi s¹ na przyk³ad Keywords (nadanie dokumentowi pewnych s³ów kluczowych) czy te¿ Reply-to okreœlaj¹ca adres, pod który nale¿y kierowaæ wszelkie uwagi na temat danego dokumentu.
Czêsto zdarza siê, ¿e dokumenty gromadzone s¹ przez u¿ytkowników na lokalnych dyskach. Gdy zawieraj¹ one element <META >, a wartoœæ atrybutu Expires oznacza datê póŸniejsz¹ od aktualnej, przegl¹darka WWW automatycznie informuje u¿ytkownika o potrzebie aktualizacji danej strony. Tak samo jest w przypadku serwerów Proxy, które na podstawie metainformacji „wiedz¹", które strony trzeba bêdzie na nowo œci¹gaæ z oryginalnych hostów
Trzeba siê jednak przy tym podporz¹dkowaæ ogólnej zasadzie, mówi¹cej, ¿e elementowi <META> nie nale¿y przydzielaæ nazwy identycznej z nazwami innych elementów HTML. To samo odnosi siê równie¿ do samej metainformacji.
Poni¿szy przyk³ad obrazuje zastosowanie niew³aœciwej sk³adni:
<meta name="Title" content="Die wachsende Rolle der Bedeutung">
Na koniec warto wspomnieæ o jeszcze innej, bardzo ciekawej wartoœci atrybutu HTTP-EQUIV a mianowicie Refresh. Po jej u¿yciu mo¿liwe jest generowanie tzw. dokumentów dynamicznych, czyli takich, które co pewien czas s¹ automatycznie uaktualniane, lub po których nastêpuje za³adowanie dokumentów kolejnych. Atrybutem, który odpowiedzialny jest za odstêp czasowy, po którym ma nast¹piæ „odœwie¿enie" danej strony jest w tym przypadku CONTENT (czas podawany jest w sekundach).
Przyk³ad:
<META HTTP-EQUIV=refresh CONTENT=10>
W powy¿szym przyk³adzie aktualna strona bêdzie ³adowana co 10 sekund. Wartoœæ atrybutu CONTENT mo¿e byæ równie¿ równa liczbie 0, co oznacza, ¿e dokument bêdzie ponownie wczytywany, gdy poprzednia jego wersja zosta³a ju¿ ca³kowicie za³adowana.
Jak ju¿ wspomniano, kolejno wczytywana strona mo¿e mieæ ró¿n¹ postaæ, co bardzo uelastycznia stosowanie powy¿szych mechanizmów. Atrybutem, który wskazuje na nastêpny, wgrywany dokument jest URL. Przyk³ad:
Przyk³ad:
<META HTTP-EQUIV=refresh CONTENT=0 URL=nastêpny.html>
Stosuj¹c tak¹ postaæ deklaracji dokumentu dynamicznego, mo¿na na przyk³ad w ³atwy sposób tworzyæ animacje. Wystarczy bowiem stworzyæ kilka dynamicznych, powi¹zanych ze sob¹ stron, które zawieraj¹ obrazki w kolejnych fazach ruchu. Jednak z uwagi na czêsto pojawiaj¹ce siê problemy transmisyjne obrazki te powinny mieæ niewielkie rozmiary.
Wykorzystuj¹c element <LINK>, wskazuje siê logiczne powi¹zanie jednego dokumentu z innym. <LINK> posiada identyczne cechy (a wiêc i atrybuty) jak element <A> (patrz kilka akapitów dalej). Przypisuj¹c mu parametr HREF, mo¿na wskazaæ na stronê danego autora, dokumenty powi¹zane tematycznie lub zbudowaæ odniesienie do s³ownika terminów wystêpuj¹cych w dokumencie. Element ten mo¿na stosowaæ kilkakrotnie.
Przyk³ad:
<link href=http://xy.a.b.c/WWW/podobny/temat.html>